دلشکسته

   

سنگ ِتو  به سینه میزد  دل ِعاشقِ شکسته  

به خیال اینکه قلبت , پای عاشقی نشسته  

بی وفائیت که دروغ نیس, تومنوویرونه کردی   

بایه عمری چش براهی ؛توی قلبم خونه کردی

یادته  همش میگفتی که ته خط وفائی 

روزگار, اما, نشون داد که چه جوری با وفائی

  از همون روزی که رفتی رنگ غم رنگ نگامه

   رنگ اندوهه وحسرت که همیشه با چشامه

رنگ تنهائی ورنجه رنگ آرزوی مرده

بغض لرزونه که دائم توحریره ی صدامه

رنگ خاکستری دل ،رنگ بیقرار بودن 

یه امید دلشکسته ,که نشسته توُ دل من 

یه فروغ مات ومبهم ,توی تاریکی غمها 

اینه رسم عاشقونه, واسه ی غریبه مردن    

فرزانه شیدا  1390