اطلـس دنـیا

 

دل من خسـته ازاین روزای پررنگ وریاس

خسته از بازیچه بودن توی دسـت آدماس

یعنی تو اطلـس دنـیا جـائـی پیدا نمیشـه

که دل آدماشـم مثله دل پاک خــداس؟!!

همه جارفتمو هـرجا یه جـوری دلـم شکسـت

هـنوزم هـیچ نمیدونم دل ِ من مال کجاس!

یه جائی باید باشـه توُِ دنیا مال دل ِمن

اونجائی که قلب مـن با روزگارش همصداس

اونجائی که دل بتونـه   کمی  آروم بگیره

اونجا که کلام دلـها     با کلامـم آشناس

اونجا که حـرف محبت     یه کلام تازه نیس

اونجائیکـه عاشـقی     مخصوص قلب  آدماس!

انگاری دنیای من      جدای دنیای همـه اس

آخه این "غریبه"بودن  خالی از لطف وصفاس

همه ی عـمرم تلف شـد   پی این  شهر  غـریب

"امامن هر جامیگردم   نمیدونم اون  کجاس"!!

سروده ی : فرزانه شیدا